Yalnizlik imparatorluguna donuyor dunya.
Kalabaliklar icinde yalnizlasiyor insan.
Bir mum isiginda alevleniyor.
Camin acik oldugu.
Disarisinin karanlik.
Asagisinin aydinlik oldugunu dusuncesi.
Bir sey cagiriyor onu asagi da.
Belki yalnizlarin ruhu.
Belki evrenin ruhu.
Ama bekliyor onu.
Hic sikilmadan.
Bikmadan.
Usenmeden.
Hafif bir ruzgar esiyor odaya dogru.
Mum sonuyor.
Ve karanlik kapliyor etrafi.
Obur dunya buldu gene kendine birilerini.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder