Insanlik ve ona olan umudum dolu yagarken disarda ana caddeden ucra kosedeki kafesine musteri bekleyen isletmeci gibi.hepimiz mukemmel insanlar olmasakta ayda bir ekmek alip atmali kuslara sadece kendimizin oldugunu unutmamak icin.keder kokuyor her taraf biz gulelim ki insanlarda gulsun.